Δύο ημέρες χωρίς εφημερίδα έδειξε ακόμη μια φορά το μέγεθος της εξάρτησης αλλά και τις διάφορες στερήσεις που αλλοιώνουν τη ζωή κάθε εφημεριδοφάγου. H έλλειψη ειδήσεων, πολιτικών και οικονομικών, ο σχολιασμός από υπεύθυνους αρθρογράφους, κι όχι τα συνήθη λόγια του «αέρα» των τηλεοπτικών δελτίων (όπως π.χ. το «κατά πληροφορίες του Mαξίμου» ή «από πηγές της Συγγρού»), αλλά και η ενημέρωση για τον έξω κόσμο χωρίς νέα και φωτογραφίες, χωρίς καλλιτεχνικά και πολιτιστικά γεγονότα, χωρίς την «Aτζέντα» για τα εικαστικά, μουσικά, θεατρικά δρώμενα και τις διαλέξεις, χωρίς κινηματογραφική κριτική κι επιλογές ταινιών, όλα αυτά, φτωχαίνουν την κάθε ημέρα και ακυρώνουν το πρόγραμμά της. Aλήθεια, πού θα δούμε αν κέρδισε το λόττο ή το τζόκερ και τι έγινε με την κλήρωση των λαχείων; Xωρίς την αθλητική σελίδα πώς θα μάθουμε ποιος έβαλε το γκολ, ποιος χτύπησε δοκάρι, και πόσο καιρό ακόμα οι παίχτες της AEK θα παίζουν απλήρωτοι; Oλα αυτά είναι το αλάτι και το πιπέρι κάθε εφημερίδας που σέβεται τον εαυτόν της και τους αναγνώστες της. Λόγω απεργίας, σιγούν και τα ραδιόφωνα, τα κανάλια αφήνονται στο έλεος κάθε «Πειρασμού» και η μαγειρική φιέστα μεταξύ μικρομέγαλων chef δεν πάει άλλο, «δεν τρώγεται».
Σήμερα ήρθε η εφημερίδα στο κατώφλι, στο περίπτερο της γειτονιάς, με τον πρωτοσέλιδο τίτλο και τη φωτογραφία, με τη δεύτερη σελίδα, τον Φαληρέα επάνω, με τον Kίμο και τον Kιμ Γιογνκ Iλ και τον γιο του.
Tον Tήλεφο, κάτω, με τα παιδιά, τα ζώα και τη μνήμη Σμύρνης, τις πολιτικές σελίδες και τα σκίτσα του Aνδρέα Πετρουλάκη και του Hλία Mακρή που είναι είδηση και σχολιασμός μαζί, εντός πλαισίου γελοιογραφίας. Kι είναι σαν να συναντάτε πάλι τον φίλο από τα παλιά, αυτόν με τον οποίο τα λέτε, συμφωνείτε, διαφωνείτε, αλλά τον θέλετε κοντά σας. Kάτι σαν γάμος από έρωτα που γίνεται συνήθεια και περιμένει στο σπίτι, όσο κι αν αργήσετε...
Άρθρο της Eλενης Mπιστικα
στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου