(Στο e-mail μας πήραμε το πιο κάτω άρθρο του φίλου Γιάγκου Ζήνωνος και το δημοσιεύουμε... Αξίζει να διαβαστεί από τους νέους που ζητούν ένα καλύτερο αύριο...)
Η συνταγή της λιτότητας που εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη αντιμετωπίζεται κριτικά από διεθνείς προσωπικότητες και οργανισμούς καθώς υπονομεύει την ίδια τη δημοκρατία. Οι αποφάσεις λαμβάνονται μακριά από τον πολίτη, κατόπιν επειγουσών διαδικασιών και βραχυπρόθεσμων εκτιμήσεων ενώ στερούνται δημοκρατικού ελέγχου και νομιμοποίησης, πλήττοντας έτσι τα δημοκρατικά δικαιώματα της κοινωνίας.
Η δημοκρατία αποτελεί το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από το λαό, ασκείται από το λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Έτσι, τα όργανα τα οποία ασκούν εξουσία πρέπει να λειτουργούν με τρόπο τέτοιο που να εξυπηρετούν τα συμφέροντα του συνόλου της κοινωνίας και όχι μέρους αυτής, επιδιώκοντας πάντα την ευρύτερη δυνατή συναίνεση ανάμεσα στις τάξεις της κοινωνίας. Η κοινωνική συναίνεση αποτελεί συστατικό στοιχείο της δημοκρατίας και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην επιτυχία ή στην αποτυχία της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής που εφαρμόζεται.
Δυστυχώς, στην προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης, φαίνεται να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η κοινωνική συναίνεση κλιμακωτά ακυρώνεται ενώ οι πολιτικές που ακολουθούνται για αντιμετώπιση της κρίσης, δεν αποσκοπούν στην προάσπιση των συμφερόντων της κοινωνίας αλλά στην ικανοποίηση των αγορών, γεγονός που αποτελεί πλήγμα και απειλή για τη δημοκρατία. Έτσι, δημιουργείται δημοκρατικό έλλειμμα, διαλύεται η κοινωνική συνοχή και διαταράσσεται η κοινωνική ειρήνη.
Η περίπτωση της Ισλανδίας αποτελεί ένα ξεχωριστό παράδειγμα διαχείρισης της οικονομικής κρίσης. Το 2008 το τραπεζικό σύστημα της χώρας κατέρρευσε και η κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου βρέθηκαν στην άβυσσο της καταστροφής. Η αντίθεση του ισλανδικού λαού στα μέτρα λιτότητας και η πίεση η οποία άσκησε είχαν ως αποτέλεσμα οι προτεινόμενες πολιτικές να τεθούν προς αξιολόγηση από την κοινωνία και όχι από τις αγορές καθώς τα μέτρα τα οποία προτάθηκαν τέθηκαν τρεις φορές σε δημοψήφισμα.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ισλανδίας, Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον, θέλοντας να τονίσει τη σημασία της δημοκρατικής βούλησης του κόσμου, επεσήμανε με νόημα πως «όταν φτάνεις σε σταυροδρόμια, όπου από τη μια πλευρά βρίσκονται οι απαιτήσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών και από την άλλη η δημοκρατική βούληση του κόσμου, τότε η επιλογή είναι μόνο μία, και δεν είναι άλλη από τη δημοκρατική βούληση του κόσμου». Την ίδια ώρα πρόσθεσε ότι «η μεγαλύτερη συνεισφορά της Ευρώπης στον πολιτισμό είναι η δημοκρατία και όχι η οικονομία των αγορών» και τόνισε πως «στις μέρες μας υπάρχουν χώρες που έχουν πολύ δυνατές οικονομίες, αλλά πολύ λίγη δημοκρατία».
Σήμερα, η οικονομία της Ισλανδίας βρίσκεται σε τροχιά ανάκαμψης. Η Κυβέρνηση της Ισλανδίας ακολούθησε το δρόμο του σεβασμού προς τη δημοκρατική βούληση του κόσμου και του κοινωνικού κράτους έχοντας στο επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι τις αγορές. Οι προσπάθειες για αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης πρέπει να γίνονται κάτω από αυτό το πρίσμα και σε καμιά περίπτωση να παραγνωρίζουν ή να αγνοούν το στοιχείο της κοινωνικής συναίνεσης και δημοκρατικής βούλησης του κόσμου. Κάτι τέτοιο, θα σήμαινε εκ των προτέρων αποτυχία των οποιωνδήποτε πολιτικών.
Γιάγκος Ζήνωνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου